ustać się

См. также в других словарях:

• ustać się — {{/stl 13}}{{stl 7}} o mętnych płynach: pozostając jakiś czas bez mieszania, uzyskać klarowność przez opadnięcie zanieczyszczeń, zawiesiny na dnie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wino się ustało. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• ustać — I dk, ustanę, ustaniesz, ustanie, ustań, ustał ustawać ndk IX, ustaję, ustajesz, ustaćwaj, ustaćwał 1. «przestać trwać, zakończyć się, urwać się, przeminąć» Ulewa, wiatr, śnieg ustaje. Stukanie do drzwi nie ustawało. Krwawienie ustało.… …   Słownik języka polskiego

• upić się [urżnąć się, zalać się]w sztok [w pestkę] — {{/stl 13}}{{stl 7}} bardzo się upić, być bardzo pijanym : {{/stl 7}}{{stl 10}}Ktoś upił się, urżnął się, zalał się w sztok i nie może ustać na nogach. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• słaniać się — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, słaniać sięam się, słaniać sięa się, słaniać sięają się {{/stl 8}}{{stl 7}} nie móc ustać na nogach: chwiać się, iść chwiejnym krokiem : {{/stl 7}}{{stl 10}}Słaniać się z wycieńczenia, z głodu. Po całym dniu… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• ostać — I dk, ostaćanę, ostaćaniesz, ostaćań, ostaćał ostawać ndk IX, ostaję, ostajesz, ostaćwaj, ostaćwał, przestarz. dziś gw. «zostać, pozostać» Ostań z Bogiem. ostać się ostawać się to samo, co ostać ostawać Miałeś, chamie, złoty róg, miałeś, chamie,… …   Słownik języka polskiego

• sklarować — dk IV, sklarowaćruję, sklarowaćrujesz, sklarowaćruj, sklarowaćował, sklarowaćowany 1. «uczynić płyn klarownym; oczyścić z zawiesin, zanieczyszczeń» Sklarować galaretę. 2. żegl. «uporządkować, doprowadzić do porządku (np. zwinąć liny, żagle)»… …   Słownik języka polskiego

• ustawać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Id, ustaję, ustaje, ustawaj {{/stl 8}}– ustać {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IVc, ustanę, ustanie, ustań {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} przestawać istnieć, dziać się, trwać; kończyć się,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• walić — ndk VIa, walićlę, walićlisz, wal, walićlił, walićlony walnąć dk Va, walićnę, walićniesz, walićnij, walićnął, walićnęła, walićnęli, walićnięty, walićnąwszy 1. tylko ndk «powodować rozpadanie się, upadek czegoś; burzyć, rozwalać, przewracać coś»… …   Słownik języka polskiego

• uciec — dk Vc, ucieknę, uciekniesz, ucieknij, uciekł, uciekłszy uciekać ndk I, uciecam, uciecasz, uciecają, uciecaj, uciecał 1. «oddalić się biegiem z jakiegoś miejsca (głównie w obawie przed pogonią), szybko odjechać, ujść» Uciec przed pogonią. Uciekać… …   Słownik języka polskiego

• urwać — dk IX, urwaćwę, urwaćwiesz, urwaćwij, urwaćał, urwaćany urywać ndk I, urwaćam, urwaćasz, urwaćają, urwaćaj, urwaćał, urwaćany 1. «ciągnąc lub szarpiąc odłączyć coś od czegoś, oderwać część czegoś; oberwać, oderwać» Urwać guzik, klamkę, kawałek… …   Słownik języka polskiego

• utrzymać — dk I, utrzymaćam, utrzymaćasz, utrzymaćają, utrzymaćaj, utrzymaćał, utrzymaćany utrzymywać ndk VIIIa, utrzymaćmuję, utrzymaćmujesz, utrzymaćmuj, utrzymaćywał, utrzymaćywany 1. «trzymając nie wypuścić, nie dać wypaść (np. z rąk); trzymając… …   Słownik języka polskiego